Συλλογή

Η συλλογή αποτελείται από περίπου 800 τίτλους βιβλίων, περίπου 500 τίτλους ανατύπων, και μερικούς τίτλους περιοδικών, τα πλείστα  νομικού περιεχομένου.

Βιογραφικό

Ο ιδρυτής του «Ιδρύματος Διεθνών Νομικών Μελετών, Καθηγητής Ηλίας Κρίσπης, γεννήθηκε στην Χαλκίδα το 1917 και απεβίωσε στην Αθήνα, στις 26 Αυγούστου 2012.

Πήρε πτυχίο Νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1940). Δικηγόρος στην Αθήνα (1941), συνεργάτης στο Δικηγορικό Γραφείο καθηγητού Χρήστου Πράτσικα, Γεωργίου Μαύρου –του πολιτικού– και Θεμιστοκλή Μακρή (Κριεζώτου 7).

Ίδρυσε Νομικό Φροντιστήριο (Σόλωνος 71), που λειτούργησε κατά το διάστημα 1941-1948. Μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (1948-1950), συνεργαζόμενος στενά με τους καθηγητές στο Διεθνές Δίκαιο –δημόσιο και ιδιωτικό.

Μετά διετείς σπουδές (1948-1950) στο Λονδίνο, έγινε Διδάκτωρ στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο (1950) και Υφηγητής στην έδρα Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, εντεταλμένος, δηλαδή ασκών καθήκοντα καθηγητού, κατά τον τότε Οργανισμό του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952).

Έκτακτος καθηγητής στην έδρα Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου (1961), τακτικός καθηγητής στην έδρα αυτή (1964).

Έκτοτε δίδαξε Διεθνές Δίκαιο (Ιδιωτικό και Δημόσιο) σε πολλές Πανεπιστημιακές Σχολές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Ηλίας Κρίσπης ορίσθηκε, ex officio, από τη Νομική Σχολή και τη Σύγκλητο, Διευθυντής του Νομικού Σπουδαστηρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών (1955) και Νομικός Σύμβουλος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1982), μετέχων με την ιδιότητα αυτή στις συνεδρίες της Συγκλήτου, χωρίς ψήφο. Επίσης, χρημάτισε Κοσμήτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εκτός από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, εδίδαξε στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης (σειρά μαθημάτων με θέμα: «Το χρήμα, κατά το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο»). Επί του θέματος αυτού εξέδωσε το γνωστό σύγγραμμα «Η Χρηματική Οφειλή».

Στην Αθήνα, εδίδαξε, επί σειρά ετών, «Εισαγωγή στο Διεθνές Δίκαιο» στη Σχολή Πολέμου Αεροπορίας, στη Ναυτική Σχολή Πολέμου και στο (τότε) Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανωτέρων Αξιωματικών Χωροφυλακής. Επίσης, στο Κέντρο Ναυτιλιακών Σπουδών, στον Πειραιά. Συστηματικά, υπήρξε επί μακρόν ομιλητής στη Σχολή Εθνικής Αμύνης, καθώς και στη Σχολή Ευελπίδων (διαλέξεις), στο Σώμα Οικονομικών Υπηρεσιών, ως επίσης στη Σχολή Μορφώσεως Εργατικών Στελεχών της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (Γ.Σ.Ε.Ε.).

Υπήρξε επίσης Διευθυντής του Νομικού Περιοδικού «Θέμις» (1953-1955).

Επίτιμος νομικός σύμβουλος Υπουργείου Εξωτερικών (1964 έως το θάνατό του, 26.8.2012), με έντονη διπλωματικού χαρακτήρα δράση, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επί σειρά ετών υπήρξε νομικός σύμβουλος της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) (1978), της ΔΕΗ, της πολυεθνικής σουηδικής εταιρείας SKF-HELLAS κλπ. Επιπλέον, υπήρξε Νομικός Σύμβουλος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, τον οποίο εκπροσώπησε σε διεθνή συνέδρια.

Πλην του Υπουργείου Εξωτερικών, του οποίου χρημάτισε μέχρι το τέλος της ζωής του Νομικός Σύμβουλος, σημαντική υπήρξε η νομική συμβολή του και σε διάφορα άλλα Υπουργεία, όπως:

  • Μέλος του Συμβουλίου Ιθαγενείας στο Υπουργείο Εσωτερικών.
  • Μέλος του Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών, που έχει και πειθαρχική αρμοδιότητα.
  • Μέλος του Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργού Οικονομικών.

Του έχει απονεμηθεί, από την Ελληνική Κυβέρνηση, το παράσημο Ταξιάρχης του Φοίνικος, σε αναγνώριση της μακράς εκπροσωπήσεως της Ελλάδος σε πλήθος διεθνών οργανισμών (κυρίως στα Ηνωμένα Έθνη) και διεθνών διασκέψεων, π.χ. στο Κυπριακό (Ηνωμένα Έθνη και Ελβετία).

Διετέλεσε επίσης επί σειρά ετών δόκιμο και ενεργό μέλος ελληνικών και αλλοδαπών επιστημονικών συλλόγων, όπως ενδεικτικά: The Academy of Political Science, New York, The International Law Association, κ.ά.

Το 1999, συνέστησε το Ίδρυμα Διεθνών Νομικών Μελετών, το οποίο, στα δεκατέσσερα χρόνια του βίου του, έχει να επιδείξει πυκνή και ενδιαφέρουσα επιστημονική νομική δραστηριότητα, με τακτική συμμετοχή του ιδίου.

Τεράστια υπήρξε η ενεργή συμβολή και του έργο του Καθηγητού Ηλία Κρίσπη στον τομέα της διπλωματίας.

Με την ιδιότητα του Νομικού Συμβούλου του Υπουργείου Εξωτερικών, βέβαια, και καθηγητού του Διεθνούς Δικαίου, εκπροσώπησε την Χώρα σε πλήθος δραστηριοτήτων διεθνών οργανισμών, ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, και γενικώς σε διεθνή fora.

Πυκνή ήταν η συμμετοχή του στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (τουλάχιστον σε 18 συνόδους), ως μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας και τακτικό μέλος της Έκτης Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωμένων Εθνών, με την επωνυμία «Νομική Επιτροπή». Κατά τις συζητήσεις του Κυπριακού, μετείχε μαζί με την Ελληνική Αντιπροσωπεία στις εργασίες της Πρώτης Επιτροπής, ονομαζομένης «Πολιτικής Επιτροπής».

Ειδικότερα όσον αφορά τον χειρισμό του Κυπριακού Ζητήματος, υπήρξε στενός συνεργάτης ιδίως του Γεωργίου Μαύρου (αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως, αρχηγού της αντιπροσωπείας στις διασκέψεις για το Κυπριακό, στη Γενεύη και Βέρνη, 1974-Αττίλας) και του αειμνήστου Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα, μετέσχε όλων των διασκέψεων για το Κυπριακό, βέβαια και στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, οσάκις συνεζητείτο το Κυπριακό. Έτσι, το 1964, ήταν διπλωματική επιτυχία της Ελλάδος, οφειλόμενη στη νομική εισήγηση του Καθηγητού Ηλία Κρίσπη, η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, που «απαγόρευε» στην Τουρκία κάθε ενέργεια εναντίον της Κύπρου. Με την ίδια απόφαση, εγκρίθηκε αποστολή ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο και ο Καθηγητής διορίσθηκε «μεσολαβητής» για το Κυπριακό. «Πρόκειται για επίτευγμα, διότι το Κυπριακό ξέφευγε από τα πλαίσια των συνθηκών Ζυρίχης και έμπαινε στην δικαιοδοσία των Ηνωμένων Εθνών» (Γιάννης Κάτρης, σελ. 193).

Επιπλέον, ο Καθηγητής Ηλίας Κρίσπης συμμετείχε συστηματικά, πολλά χρόνια, σε διασκέψεις διεθνών οργανισμών, επί νομικών θεμάτων, όπως στο UNCITRAL (επιτροπή διεθνούς εμπορικού δικαίου των Ηνωμένων Εθνών – τακτικό μέλος πέντε χρόνια), στο UNIDROIT (Ινστιτούτο Ενοποιήσεως του Ιδιωτικού Δικαίου, στην Ρώμη), στην Επιτροπή (Conférence de l’ Haye) της Χάγης για το Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, στο Ινστιτούτο Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου στο Σαν Ρέμο (Ιταλία) και στην Οττάβα (Καναδάς), ως εκπρόσωπος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

Το συγγραφικό του έργο είναι πλούσιο –είκοσι πέντε και πλέον συγγράμματα και πλήθος ειδικών μελετών.